Podatek dochodowy od osób prawnych w Niemczech

(Fot.: pexels.com)

Podatek dochodowy od osób prawnych czyli niemiecki Körperschaftssteuer 

Podatkiem dochodowym od osób prawnych (Körperschaftsteuer) obciążone są spółki posiadające osobowość prawną tj. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – GmbH, spółki komandytowo-akcyjne, spółki akcyjne -AG oraz inne organizacje takie jak: spółdzielnie, stowarzyszenia bez osobowości prawnej, fundacje, stowarzyszenia ubezpieczeń wzajemnych, których siedziba lub zarząd znajdują się na terytorium Niemiec. Wymienione spółki podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Na spółki kapitałowe, których zarząd i siedziba znajdują się w Polsce, a w Niemczech mają tylko swój zakład również nakładany jest obowiązek podatkowy, ale jest on ograniczony. Stawka podatku dochodowego od osób prawnych jest stała od roku 2008 i wynosi 15 procent – w porównaniu do stawki w Polsce jest ona niewielka. Przy wypłacie zysków udziałowcom uwzględnia się dodatkowe 60 procent dywidendy lub pobiera się podatek od dywidendy w wysokości 25 procent. Podobnie jak w przypadku podatku dochodowego od osób fizycznych, od wymierzonego podatku od osób prawnych odprowadzane są podatki dodatkowe. Jest to między innymi podatek solidarnościowy (jego początki sięgają 1991 roku). Jego wysokość to 5,5% i jest odprowadzany w formie zaliczek razem z zaliczką na podatek dochodowy od osób prawnych. Po doliczeniu podatku solidarnościowego, stawka podatku dochodowego od osób prawnych wzrasta z 15 procent do niespełna 16 procent. Podstawę obliczenia należnego podatku stanowi roczny dochód osoby prawnej. Za ubiegły rok podatkowy należy złożyć deklarację do 31 maja roku następnego.

Podatek od działalności gospodarczej w Niemczech

Podatkowi od działalności gospodarczej w Niemczech (Gewerbesteuer) podlega każda osoba prowadząca działalność gospodarczą. Podatek nie dotyczy jednak osób wykonujących wolne zawody. Podatnikiem jest w tym przypadku przedsiębiorca, na którego rachunek prowadzona jest działalność gospodarcza. Gewerbesteuer w swojej wysokości zależy od gminy,na której terenie działalność gospodarcza jest prowadzona. Podatek ten jest głównym dochodem niemieckich gmin. Podstawą do naliczenia podatku jest zysk z działalności przedsiębiorstwa, który zgodnie z ustawą jest jednoznaczny dochodowi naliczonemu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bądź też osób prawnych. Przy wyznaczaniu podatku, wynik uzyskany z działalności gospodarczej zaokrąglany jest do 100 Euro, a następnie odejmowana jest od niego kwota wolna od podatku. Kwota wolna od podatku to 24 500 Euro i przysługuje wyłącznie osobom fizycznym i spółkom osobowym. Otrzymaną wartość należy pomnożyć przez stopę podatku ( dla pierwszych  12 tys. Euro – 1 proc., dla kolejnych 2 proc., dla następnych 12 tys. 3 proc. i dla ostatnich 4 proc. Dla pozostałych kwot stopa podatku to 5 proc., a dla spółek kapitałowych jedyny wskaźnik wynosi 5 proc.).W kolejnym kroku obliczoną należność należy pomnożyć przez wskaźnik zależny od gminy, w której przedsiębiorstwo ma siedzibę.

Podwójne opodatkowanie

Umowa o Unikaniu Podwójnego Opodatkowania zawarta między Polską a Niemcami, gwarantuje, że dochody uzyskane przez Polskich pracowników na terytorium Niemiec nie będą opodatkowane w obu tych krajach. Jeżeli osoba, pracująca zarobkowo na terytorium Niemiec, opodatkowała już w tym kraju swój dochód, to nie może być on ponownie opodatkowany w Polsce. Umowa zawarta między Polską a Niemcami ma charakter umowy międzynarodowej, które, co do zasady, mają pierwszeństwo przed przepisami krajowymi. Umowa przyznaje ogólne prawo do opodatkowania dochodów państwu, w którym działalność zarobkowa miała miejsce. Wobec tego państwo, w którym ta osoba ma miejsce zamieszkania, ustępuje prawa opodatkowania. Natomiast jeżeli pracownik jest zatrudniony za granicą wyłącznie tymczasowo, prawo opodatkowania jego dochodów pozostaje po stronie państwa jego rezydencji. Muszą zostać jednak spełnione poniższe warunki:

• Pracownik nie może przebywać na terenie drugiego państwa dłużej niż 183 dni (pół roku) w danym roku kalendarzowym lub w przeciągu 12 miesięcy.
• Pracodawca nie może mieć swojej siedziby w zagranicznym państwie zatrudnienia pracownika.
• Koszty wynagrodzenia pracownika nie mogą być ponoszone przez przedsiębiorstwo, zakład lub instytucję, które są utrzymywane przez pracodawcę w zagranicznym państwie, w którym zatrudniony jest pracownik.