Kabotaż – uprawnienia przewoźnika, terminy przewozu i rozładunku na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1072/2009

Fot.: pexels.com

Czym jest kabotaż?

Podążając za definicją zamieszczoną w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1072/2009 z dnia 21  października 2009  r. dotyczącego wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych, przewóz kabotażowy należy definiować jako krajowy zarobkowy przewóz wykonywany tymczasowo w przyjmującym państwie członkowskim. Precyzując – jest to krótkotrwałe świadczenie usług przewozowych przez przewoźnika, działającego w jednym z krajów członkowskich, w drugim.

Uprawnienia przewoźników. Licencja przewozowa i świadectwo kierowcy

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady wprowadziło szereg regulacji w kwestii kabotażu, a w niektórych przypadkach pozostawiło także miejsce na stosowanie przepisów krajowych. Zgodnie z rozporządzeniem każdy przewoźnik, który na terenie jednego z państw członkowskich jest uprawniony do wykonywana transportu drogowego rzeczy w celach zarobkowych może, zależnie od okoliczności, wykonywać przewozy kabotażowe tego samego rodzaju lub przewozy kabotażowe pojazdami tej samej kategorii na terenie innych państw członkowskich. Przede wszystkim każdy przewoźnik zobowiązany jest posiadać aktualną licencję przewozową. Wyjątek stanowią posiadacze pojazdów o masie do 3,5 tony. Kierowca będący obywatelem państwa, które nie należy do wspólnoty, może wykonywać przewóz kabotażowy pod warunkiem, że posiada świadectwo kierowcy. Rzeczony dokument ma na celu uskutecznienie weryfikacji legalności zatrudnienia kierowcy lub pozostawania przez niego do dyspozycji przewoźnika odpowiedzialnego za dany przewóz. Świadectwo kierowcy jest wydawane każdemu przewoźnikowi, który jest posiadaczem licencji wspólnotowej oraz legalnie zatrudnia kierowcę spoza wspólnoty. Świadectwo jest wydawane na wniosek przez właściwe organy państwa, w którym siedzibę ma przewoźnik. Wydawane jest na czas określony, nie dłuższy niż 5 lat.

Terminy przewozów kabotażowych i rozładunku rzeczy

Po dostarczeniu ładunku do państwa docelowego, przewoźnik uprawniony jest do wykonania tym samym pojazdem do trzech przewozów kabotażowych, które są powiązane z pierwotnym transportem. Natomiast ostatni rozładunek rzeczy przed opuszczeniem kraju przeznaczenia, będących przedmiotem transportu, powinien mieć miejsce w ciągu siedmiu dni od ostatniego rozładunku w przyjmującym państwie członkowskim w ramach dostawy rzeczy w przychodzącym ruchu międzynarodowym. We wspomnianym terminie przewoźnicy uprawnieni są do wykonywania niektórych, bądź też wszystkich, przewozów kabotażowych w którymkolwiek państwie członkowskim, z zastrzeżeniem, że są one ograniczone do jednego przewozu kabotażowego na państwo w ciągu 3 dni od wjazdu bez ładunku na jego terytorium.

Niemieckie regulacje dotyczące przewozu kabotażowego

Rozporządzenie (WE) nr 1072/2009 wskazuje, iż, jeżeli przepisy wspólnotowe nie stanowią inaczej, wykonywanie przewozu kabotażowego podlega przepisom ustawodawczym, wykonawczym i administracyjnym państwa przyjmującego, w szczególności w zakresie zasad dotyczących umowy przewozu, masy i wymiarów pojazdów, wymogów związanych z przewozem określonych kategorii rzeczy (niebezpiecznych, szybko psujących się towarów lub żywych zwierząt), czasu prowadzenia pojazdu i odpoczynku oraz podatku VAT od usług transportowych.

Niemiecki kodeks spółek handlowych (HGB) określa granice odpowiedzialności przewodnika za szkody powstałe w trakcie wykonywania przewozu kabotażowego. Ponosi on odpowiedzialność do wysokości 8,33 SDR za 1 kg wagi brutto przesyłki. Limit ten można jednak umownie zmniejszyć lub zwiększyć, ale do wysokości nie niższej niż 2,00 SDR i nie wyższej niż 40 SDR za kilogram wagi brutto przesyłki. Przewoźnik dodatkowo ponosi odpowiedzialność za szkody powstałe wskutek opóźnienia -do trzykrotnej wartości przewoźnego. Przepisy regulujące umowę przewozu dotyczą zarówno przewoźników wykonujących przewozów pojazdami powyżej i poniżej 3,5 tony.

Kolejnym aktem prawa niemieckiego regulującym kabotaż jest ustawa o towarowym transporcie drogowym. Przepisy dotyczą głównie przewozów, które wykonywane są pojazdami powyżej 3,5 tony i określają wymogi z zakresu ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej. Zgodnie z rzeczoną ustawą suma gwarancyjna nie powinna wynosić mniej niż 600 tys. Euro na jeden incydent i 1,2 mln euro na wszystkie zdarzenia w okresie ubezpieczenia. Potwierdzenie tego ubezpieczenia kierowca powinien posiadać przy sobie podczas przewozu.

Przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne obowiązujące na trenie danego kraju są obowiązujące w takim samym stopniu dla przewoźnika, który nie posiada siedziby w przyjmującym państwie członkowskim, jak i dla tego, który ją posiada. Ma to na celu zapobieganie dyskryminacji ze względu na przynależność państwową.