BLOG
14 sie 2017
Umowa transportowa i spedycyjna w prawie niemieckim
- Uncategorized
Fot.: pexels.com
Przepisy obowiązujące
Aktem prawnym bezwzględnie obowiązującym i regulujący międzynarodowy drogowy transport towarów jest Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu towarowego (CMR) zawarta 19 maja 1956 r. w Genewie. Aby konwencja miała zastosowanie musi zostać sporządzona umowa przewozu drogami między nadawcą przesyłki i przewoźnikiem, w której przewidziane jest stosowne wynagrodzenie, a miejsce dostawy musi znajdować się w innym kraju niż miejsce przekazania towaru i co najmniej jedno z tych państw musi być stroną Konwencji CMR.
Przepisy krajowe ustępują przepisom Konwencji CMR. Jednakże w przypadku wystąpienia zdarzenia nieprzewidzianego w umowie stosuje się przepisy krajowe. W przypadku Niemiec są to przepisy §§ 407-452d Handelsgesetzbuch (HGB)
Umowa transportowa według Konwencji CMR
Konwencja CMR ma zastosowanie jedynie w przypadku odpłatnych międzynarodowych usług transportowych, które świadczone są przez profesjonalnych przewoźników działających na podstawie uzyskanych w danym państwie uprawnień.
Zgodnie z paragrafem 407 HGB na podstawie umowy przewozu przewoźnik zobowiązany jest do przewozu ładunku na miejsce przeznaczenia oraz przekazanie go odbiorcy w miejscu przeznaczenia, a nadawca zobowiązany jest do uiszczenia ustalonej opłaty za przewóz ładunku.
Pojęcie umowy transportowej na gruncie CMR jest zbieżne z tą definicją, ale uzupełnione o element transgeniczny.
Przewoźnik ma prawo żądać wystawienia listu przewozowego zawierającego m.in. nazwę i adres nadawcy oraz przewoźnika, miejsce przeznaczenia ładunku, dane odbiorcy, liczbę, oznakowanie i numery przewożonych sztuk ładunku, wagę brutto, wysokość kwoty, którą należy pobrać przy dostarczeniu towaru, wskazówki dla organów celnych. List przewozowy może zawierać też inne dane, które strony uznają za celowe. Dokument sporządzany jest w trzech egzemplarzach oryginalnych, podpisanych przez nadawcę.
W przypadku przewożenia ładunku niebezpiecznego, nadawca obowiązany jest odpowiednio wcześniej poinformować przewoźnika na piśmie lub w innej czytelnej formie o dokładnym rodzaju zagrożenia i ewentualnych środkach ostrożności. Jeżeli w chwili przyjmowania ładunku przewoźnik nie znał rodzaju zagrożenia lub nie został poinformowany o nim w ogóle, ma prawo ładunek wyładować, zmagazynować, zwrócić nadawcy lub w razie konieczności zniszczyć lub unieszkodliwić bez konieczności odszkodowania względem nadawcy oraz żądać od niego zwrotu wszelkich niezbędnych nakładów.
Spedycja międzynarodowa na gruncie ustawy Handelsgesetzbuch
Przepisy konwencji CMR nie znajdują zastosowania w przypadku umowy spedycji.
Zgodnie z paragrafem 453 HGB na mocy zawartej między stronami umowy spedytor zobowiązany jest dokonać wysyłki ładunku, a wysyłający zobowiązany jest do uiszczenia uzgodnionego wynagrodzenia.
Obowiązek dokonania wysyłki obejmuje zorganizowanie przewozu, a w tym ustalenie środka transportu i trasy przewozu ładunku, wybór przedsiębiorstw wykonawczych, zawarcie umów wymaganych dla dokonania wysyłki (m.in. umowy przewozu, składu) oraz zabezpieczenie roszczeń odszkodowawczych na rzecz nadawcy. W czasie wykonywania spoczywających na spedytorze obowiązków zobowiązany jest dopilnować interesów nadawcy i wykonywać jego polecenia.
W razie konieczności wysyłający zobowiązany jest powierzany ładunek opakować, oznakować oraz udostępnić dokumenty i udzielić wszelkich informacji, które potrzebne są spedytorowi do wykonania obowiązku. Jeżeli wysyłający w sposób niedostateczny opakuje lub oznakuje ładunek, nie udzieli informacji o tym, że ładunek powinien być zakwalifikowany jako niebezpieczny lub dostarczy niekompletne, czy nieprawidłowe dokumenty bądź informacje, zobowiązany jest pokryć szkody lub wydatki poniesione przez spedytora.
Wynagrodzenie wymagalne jest po przekazaniu przesyłki przewoźnikowi.
Różnica między spedycją a transportem międzynarodowym
Kategoryzowanie zawartej umowy zależne jest głównie od wewnętrznej treści umowy i obowiązków stron. W związku z tym sądy przy rozróżnianiu umowy spedycji od umowy transportu biorą pod uwagę indywidualne okoliczności zawarcia umowy (m.in. materiały reklamowe, posiadanie własnych pojazdów oraz ich rzeczywiste wykorzystanie, nazwę przedsiębiorstwa i informację w rejestrze handlowym, poprzednie umowy, czy korespondencję między stronami).
Najnowsze wpisy
Kategorie
- Bez kategorii
- Dochodzenie wierzytelności w Niemczech
- E-Commerce
- Kupno / sprzedaż nieruchomości w Niemczech
- Lietuvių teisininkas Advokatas Advokatų kontora Advokatų biuras Vokietija
- Niemieckie prawo budowlane
- Niemieckie prawo konkurencji
- Niemieckie prawo podatkowe
- Niemieckie prawo pracy
- Niemieckie prawo spółek
- Niemieckie prawo transportowe
- Ochrona danych osobowych
- Ochrona własności intelektualnej
- Polski Prawnik Adwokat Kancelaria Niemcy
- Spory sądowe w Niemczech
- Uncategorized