Postępowanie upominawcze w Niemczech

Fot.: pexels.com

Postępowanie upominawcze w Niemczech jest – podobnie jak w Polsce – regulowane przez kodeks postępowania cywilnego [niem. Zivilprozessordnung].

Wszczęcie postępowania

Aby uzyskać nakaz zapłaty (Mahnbescheid) przeciwko dłużnikowi, należy złożyć stosowny wniosek. Wniosek można złożyć na urzędowym formularzu, który jest dostępny w niemieckich sądach lub drogą internetową. We wniosku muszą się znaleźć dane dotyczące wierzyciela, pełnomocnika, dłużnika, oraz kwota i rodzaj roszczenia, jakie wierzyciel ma wobec dłużnika, wydatki, roszczenia uboczne. Sądem właściwym do rozpoznania sprawy o wydanie nakazu zapłaty jest sąd rejonowy miejsca zamieszkania wierzyciela. Poszczególne landy utworzyły sądu upominawcze właściwe dla całego obszaru. Wniosek o wydanie nakazu zapłaty jest rozpatrywany przez referendarzy sądowych.

Co istotne – wniosek o wydanie nakazu zapłaty może dotyczyć wyłącznie roszczeń pieniężnych w Euro, które stały się już wymagalne. W związku z tym, nie można w tym trybie dochodzić roszczeń np. o wydanie konkretnej rzeczy. Złożenie wniosku nie pociąga za sobą konieczności uzasadnienia go lub przedłożenia dowodów. Wnioskodawca zobowiązany jest jedynie podać podstawę prawną swojego roszczenia i jego kwotę.

Opłata od wniosku o wydanie nakazu zapłaty.

Złożenie wniosku o wydanie nakazu zapłaty wiąże się z uiszczeniem należnej opłaty. Jej wysokość to połowa jednej pełnej opłaty sądowej, która jest uzależniona od wartości przedmiotu sporu (kwota roszczenia) w danej sprawie i wynika z ustawy o kosztach sądowych. Pełna opłata sądowa wynosi 127 Euro i w zwykłym trybie postępowania wnioskodawca zobowiązany jest uiścić trzykrotność tej opłaty. W przypadku postępowania nakazowego konieczne jest uiszczenie tylko połowy jednej opłaty sądowej, więc gdy wartość przedmiotu sporu opiewa na kwotę 4 tys. Euro przy wniosku o wydanie nakazu zapłaty zobowiązani jesteśmy uiścić 63,5 Euro. Obniżone koszty przy postępowaniu nakazowym nie dotyczą honorarium adwokata, ponieważ jest ono zrównanie z należnym w zwykłym trybie postępowania. Opłatę należy wnieść po otrzymaniu stosownego wezwania z sądu. Po jej wniesieniu sąd doręcza dłużnikowi nakaz zapłaty, wraz ze zobowiązaniem uiszczenia kwoty zobowiązania w terminie dwóch tygodni od dnia doręczenia pisma. W tym też terminie zobowiązany może wnieść do sądu sprzeciw od nakazu zapłaty [Widerspruch].

Sprzeciw od nakazu zapłaty

Sprzeciw od nakazu zapłaty (całości lub części) może wnieść dłużnik w terminie dwóch tygodni, od dnia otrzymania nakazu zapłaty. Wówczas sąd przekazuje sprawę do rozpoznania w zwykłym trybie postępowania cywilnego, do sądu właściwego miejscowo. Ponad to sąd wzywa wnioskodawcę do uiszczenia pozostałej części opłaty sądowej i zobowiązuje go do uzasadnienia wniosku, na które przeciwnikowi przysługuje odpowiedź.

Wniosek o wydanie nakazu egzekucyjnego

W przypadku, gdy przeciwnik procesowy nie złoży sprzeciwu od nakazu zapłaty, wnioskodawca powinien złożyć wniosek o wydanie nakazu egzekucyjnego [Vollstreckungsbescheid]. Formularz wniosku przesyłany jest przez sąd wraz z potwierdzeniem doręczenia nakazu zapłaty. Jeżeli przeciwnik procesowy dokonał już wpłat na rzecz wnioskodawcy, konieczne jest wskazanie we wniosku ich wysokości.  Od nakazu egzekucyjnego zobowiązanemu również przysługuje prawo złożenia sprzeciwu. Wówczas sąd przekazuje sprawę do rozpoznania w zwykłym trybie postępowania. W przypadku niezłożenia sprzeciwu od nakazu staje się on prawomocny i stanowi podstawę dochodzenia roszczeń w postępowaniu egzekucyjnym.

Wydanie nakazu w postępowaniu upominawczym opiera się wyłącznie na twierdzeniu wierzyciela. Wobec tego niemiecki ustawodawca daje dłużnikowi aż dwukrotną możliwość złożenia sprzeciwu od nakazu, a tym samym możliwość nie zgodzenia się z roszczeniem wierzyciela i przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego.