Rozwiązanie spółki jawnej prawa niemieckiego (OHG) – część II

(Fot.: pexels.com)

Kontynuując rozważania dotyczące rozwiązania spółki jawnej należy wskazać, że poza przyczynami wskazanymi w § 131 ust. 1 HGB (patrz: Rozwiązanie spółki jawnej – część I), niemiecki kodeks handlowy wskazuje również inne przyczyny wywołujace skutek w postaci rozwiązania spółki jawnej/

Zgodnie z § 131 ust. 2 HGB spółka jawna, w której osobiście odpowiadający wspólnik nie jest osobą fizyczną ulega rozwiązaniu 1) na mocy prawomocnego postanowienia, przez które oddalono otwarcie postępowania upadłościowego ze względu na brak masy upadłościowej lub 2) poprzez wykreślenie z powodu braku majątku zgodnie z § 394 ustawy o postępowaniu w sprawach rodzinnych i w sprawach sądownictwa nieprocesowego (Gesetz über das Verfahren in Familiensachen und in den Angelegenheiten der freiwilligen Gerichtsbgarkeit).

Odnosząc się do punktu pierwszego, warunkiem rozwiązania spółki jest oddalenie otwarcia postępowania upadłościowego ze względu na brak masy upadłościowej. Aby było to możliwe konieczne jest wydanie postanowienia mającego za przedmiot oddalenie otwarcia takiego postępowania. Jednak postanowienie musi być prawomocne, aby wywołać skutek w postaci rozwiązania spółki. Z chwilą uzyskania prawomocności rozwiązanie spółki zostaje z urzędu wpisane do rejestru handlowego.

Drugą sytuacją jest wykreślenie z powodu braku majątku zgodnie z § 394 FamFG. Sam brak majątku nie powoduje jednak rozwiązania spółki jawnej, dopiero wykreślenie jej z rejestru powoduje taki skutek. Postępowanie zmierzające do wywołania skutku w postaci rozwiązania spółki jawnej może zostać wszczęte z urzędu, na wniosek urzędu finansowego lub reprezentacji grup zawodowych.

Należy zwrócić uwagę, że uregulowania wskazane w ustępie drugim nie znajdą zastosowania, jeżeli wspólnik ponoszący odpowiedzialność osobistą należy do innej spółki jawnej lub spółki komandytowej, jeżeli ponosi w niej odpowiedzialność osobistą jako osoba fizyczna.

Przechodząc do omówienia przyczyn wskazanych w § 131 ust. 3 HGB należy wskazać, że w braku odmiennych uregulowań umownych do ustąpienia wspólnika, a tym samym do rozwiązania spółki, prowadzą:

1. śmierć wspólnika;
2. otwarcie postępowania upadłościowego z majątku wspólnika;
3. wypowiedzenie wspólnika – jeżeli spółka została zawiązana na czas nieokreślony, każdy ze wspólników może złożyć wypowiedzenie, które wywoła skutek na koniec roku gospodarczego, a które musi zostać złożone co najmniej sześć miesięcy przez końcem tego roku;
4. wypowiedzenie przez prywatnego wierzyciela wspólnika – jeżeli prywatny wierzyciel wspólnika w ciągu ostatnich sześciu miesięcy nie był w stanie przeprowadzić egzekucji z majątku wspólnika, jest uprawniony do wypowiedzenia umowy spółki na sześć miesięcy przed końcem roku gospodarczego;
5. wystąpienie innych przypadków wskazanych w umowie spółki;
6. uchwała wspólników.

Mając na uwadze rozważania dotyczące przyczyn rozwiązania spółki jawnej poczynione w części pierwszej oraz w części drugiej niniejszego artykułu, należy pamiętać, że rozwiązanie spółki, co do zasady, musi zostać zgłoszone do rejestru handlowego przez wszystkich wspólników. Wyjątki stanowią sytuacje, kiedy wpis do rejestru następuje z urzędu, czyli przy wskazanym § 131 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 2 HGB. Natomiast w przypadku § 131 ust. 2 pkt 2 HGB wpis do rejestru nie następuje w ogóle.